| بررسی مضامین تعلیمی و اندرزی در مثنوی راحه الانسان ابومحمد بدیع بلخی |
| کد مقاله : 1040-CNF (R1) |
| نویسندگان |
|
فهیمه خجسته بکتاش * دانش آموخته کارشناسی ارشد پیام نور |
| چکیده مقاله |
| یکی از متون تعلیمی مهم اما گمنام زبان فارسی پند نامه ای است با عنوان «راحه الانسان» که ابو محمد بدیع بن محمد بن محمود بلخی از شعرای نیمه ی دوم قرن چهارم هجری آن را سروده است. تذکره نویسان صاحب راحه الانسان را معاصر و مداح ابویحیی طاهربن فضل چغانی و هم دوره ی منجیک ترمذی و دقیقی و متوفی 381 هجری ذکر کرده اند. این مثنوی مشتمل است بر مضامین اخلاقی و حکمی از زبان انوشیروان عادل که به زبانی ساده و دلنشین بیان شده است. در این مقاله که به شیوه ی کتابخانه ای، فیش برداری و تحلیل محتوا انجام شده است بر آنیم ضمن بررسی مضامین تعلیمی در راحه الانسان به نگرش و دید ایرانیان قرن چهارم و حتی پیش تر از آن، درروزگار انوشیروان عادل پی ببریم. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر اهمیت و ارزشی است که جامعه ی ایرانِ آن روزگار برای مباحث تعلیمی و اندرزی بخصوص دانش، مهمان نوازی، کار و تلاش و... قائل بوده اند. |
| کلیدواژه ها |
| قرن چهار، بدیع بلخی، ادبیات تعلیمی، پندنامه انوشیروان، راحه الانسان. |
| وضعیت: پذیرفته شده |