| بررسی تطبیقی تربیت دینی در نهج‌البلاغه و گلستان |
| کد مقاله : 1091-CNF (R2) |
| نویسندگان |
|
زهرا سید یزدی *1، مرضیه کهنوجی2، صدیقه یاوری3 1استادیار دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان 2عضو هیات علمی دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان 3دبیر دبیرستان های سیرجان |
| چکیده مقاله |
| صاحب‌نظران برای تربیت ابعادپنج گانه‌ای قائلند: «دینی، اجتماعی، عقلانی، عاطفی و جسمانی» است. انسان در هنگام متولد شدن، یک حیوان بالفعل و یک انسان بالقوه می‌باشد یعنی آکه مثلاً از نظر خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غیره عملاً به یک حیوان شباهت دارد، اما از نظر خصوصیات انسانی در ابعاد مذکور حالت بالقوه دارد، بدان معنی که به‌عنوان‌مثال، وی در بعد جسمانی توان قهرمان و پهلوان شدن و در بعد عقلانی توان دانشمند و اندیشمند شدن و در بعد اجتماعی توان تعاون و همکاری با دیگران، در بعد عاطفی توان دلسوزی و رحم و شفقت و در بعد دینی توان متخلق شدن و یا پرستش خداوند مثلاً نمازخواندن را داراست. انسان در پرتو تربیت صحیح است که به‌عنوان موجودی هدفمند و اندیشه‌ورز به اهداف و آرمان‌های خود، دست‌یافته و قله‌ی رفیع سعادت مطلوب خویش را فتح می‌نماید. این پژوهش به بررسی میزان تأثیرپذیری گلستان سعدی در بعد «دینی» از نهج‌البلاغه می‌پردازد. روش کار بدین‌صورت بوده است که نخست گلستان سعدی و نهج‌البلاغه مطالعه گردیده مصادیق «بعد دینی» استخراج و سپس مورد تطبیق و بررسی قرار گرفته‌اند نزدیکی و شباهت تفکر سعدی به کلام امام علی (ع) نشان می‌دهد؛ که سعدی در بیان مضامین تربیتی، از کلام گهربار مولا علی (ع) بسیار تأثیر پذیرفته است و با بهره‌گیری از شگردهای زبانی و بلاغی آن را در نوشته‌های خود مخصوصاً در گلستان بازتاب داده است. |
| کلیدواژه ها |
| تربیت، تربیت دینی، گلستان، نهج‌البلاغه. |
| وضعیت: پذیرفته شده |