| تجلی آموزه های تربیتی در شاهنامه فردوسی |
| کد مقاله : 1097-CNF (R2) |
| نویسندگان: |
|
زهرا ایرانمنش * استادیار گروه زبان و ادبیات دانشگاه فرهنگیان کرمان |
| چکیده مقاله: |
| چکیده: فردوسی،بزرگترین حماسه سرای ایران و شاهنامه،ارزش مندترین اثر حماسی درادب فارسی است که می‌توان از جنبههای گوناگون به آن نگاه کرد. داستانها درشاهنامه،نقشی مهم و سازنده برعهده دارند و از زاویههای مختلف قابل بررسی هستند.همچنین دراین اثر جاودان و ارزش‌مند، صفات اخلاقی پسندیده و مذموم بسیاری وجود دارد. درواقع فردوسی در شاهنامه علاوه بر موضع‌گیری اخلاقی دربرابرصفات مذموم ،به بررسی نتایج جامعه شناختی آن نیز دست می‌زند و همچنین عوامل روان شناختی تکرار این صفات ،در طول سالها و قرنهایی که داستان شاهنامه پیش می‌رود، به نوعی بیان کننده ی این نکته است ،که این امر درسالهای پس از شاهنامه نیز ادامه یافته و همواره ناپسند بوده است.در این مقاله با روش توصیفی وکتابخانه‌ای به این نتیجه رسیدیم، که،شاهنامه نه تنها یک روایت تاریخی از حوادث زندگی گذشتگان و پادشاهان است ،بلکه کتابی آموزنده محسوب می‌شود و آنچه که انسان باید باشد(نه آنچه که هست). واژگان کلیدی: اخلاق، شاهنامه ،جوانمردی، فردوسی. |
| کلیدواژه ها: |
| اخلاق، شاهنامه،جوانمردی، فردوسی. |
| وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |