آموزه های تربیتی در سیره وزرا و اصحاب قلم در مثنوی معنوی
کد مقاله : 1110-CNF (R1)
نویسندگان:
محمد مهدی پورغلامعلی *
گروه زبان و ادبیات فارسی،دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ولی عصر، رفسنجان، ایران
چکیده مقاله:
انعکاس ابعاد مختلف کنش و واکنش های شخصیت های داستانی و تفسیر آن ها به وسیله مولوی، موجب روشن شدن ابعاد تربیتی داستان های موجود در مثنوی مولوی شده است و همین ویژگی آن را به ارزشمند ترین کتاب ادبی- تربیتی فارسی بدل کرده است . به همین دلیل بررسی شیوه های رفتاری وزرا و اصحاب قلم در این اثر مهم می نماید. شیوه های رفتاری وزرا در این اثر بیانگر آن است که ویژگی هایی چون راهنمایی کردن و کوشش در افزایش معاش رعایا موجب تعالی روحی و شخصیت اجتماعی آنان و رفتارهای ناشایستی چون بخل ورزیدن، تخلیط در احکام الهی، چاپلوسی کردن، حیله و نیرنگ، خلوت کردن، ستم کردن، کینه ورزی، گمراه کردن دیگران و وعظ کردن موجب سقوط آنان شده است. همچنین اصحاب قلم با بخشش به فقرا و هشدار دادن و نصیحت دادن سعی در تعالی اجتماع دارند و گاه به امید دریافت صله اعتقادات مذهبی خود را از یاد برده یا به مدح پادشاهی ظالم پرداخته و یا دست از آن برداشته اند .
کلیدواژه ها:
آموزه های تربیتی، سیره ، وزرا، اصحاب قلم، مثنوی، مولوی.
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است
آموزه های تربیتی در متون ادبی